Obgryzanie paznokci wydaje się błahym problemem, kłopotliwym jedynie ze względów estetycznych. Tymczasem jest to kwestia natury psychologicznej, która może mieć konsekwencje zdrowotne. Można jednak zwalczyć ten nawyk! Oto rady, jak przestać obgryzać paznokcie.
Obgryzanie paznokci to problem zauważalny głównie u dzieci, ale nie tylko. Bardzo często nałóg ten nie mija z wiekiem. Około 15% społeczeństwa obgryza paznokcie również w wieku dorosłym. Warto z tym walczyć – obgryzanie paznokci może prowadzić m.in. do uszkodzeń zębów, wad zgryzu, zakażeń drobnoustrojami lub pasożytami oraz zniekształceń płytki paznokciowej czy rozwoju stanów zapalnych okolic paznokcia (m.in. przez skrócenie paznokcia zbyt blisko skóry, urwanie skórki itp.).
Nawykowe obgryzanie paznokci nosi w psychiatrii miano onychofagii, natomiast obgryzanie skórek – dermatillomanii. Obie przypadłości występują często u dzieci, ale nie jest to jedynie problem wieku dziecięcego, jak niektórzy sądzą. Obgryzanie paznokci zaliczane jest do zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych. Występuje często u osób cierpiących na nerwicę.
Zgodnie z teorią Freuda onychofagia może być efektem zaburzenia osobowości w fazie oralnej (czy niewyrośnięcia z tej fazy). Fazą oralną nazywamy ten etap życia niemowlęcia, kiedy poznaje ono świat, wkładając różne przedmioty do buzi. W ten sposób nie tylko zaspokaja swoją ciekawość, ale także niweluje stres i czuje się bezpieczne. Osoby obgryzające paznokcie „powracają” do tego nawyku i poszukują w ten sposób uczucia komfortu. Z tego samego powodu zresztą niektórzy czują potrzebę ssania przedmiotów (lub cukierków), a nawet palenia papierosów (uzależnienie nie tyle od nikotyny, co od czynności).
A jakie są bezpośrednie przyczyny obgryzania paznokci? Uważa się, że onychofagia wykształca się w wyniku stresu, nerwic, niekontrolowania swoich emocji, zaburzeń neurologicznych, niskiej samooceny. Ale przyczyną może być także… głód, niedobór jakichś składników odżywczych. Ten sposób reakcji może być również uwarunkowany genetycznie.
Pierwszą konsekwencją obgryzania paznokci czy skórek, która przychodzi nam do głowy, jest nieestetyczny wygląd samych paznokci i wału paznokciowego, a także problemy wynikające z odbioru tego przyzwyczajenia przez innych ludzi. Przy nasilonej onychofagii czynność ta odbywa się bowiem niemal automatycznie, również w miejscach publicznych, zwłaszcza w sytuacji stresowej, jak na przykład… rozmowa o pracę.
To jednak nie wszystkie konsekwencje. Niektóre z nich mogą zadziałać na wyobraźnię na tyle mocno, że samo to stanowi sposób na obgryzanie paznokci. A jakie konkretne dolegliwości grożą „obgryzającym”?
Istnieją różne sposoby walki z onychofagią i dermatillomanią. Jak nie obgryzać paznokci? Wybór metody zależy m.in. od tego, jak bardzo nasilony jest nawyk (czy zdarza się to nam sporadycznie, czy często) lub w jakich sytuacjach zaczynasz obgryzać paznokcie. Jeśli któraś z metod nie przyniosła pożądanych rezultatów, wypróbuj po prostu kolejną. Oto kilka sposobów, które sprawdziły się już u wielu osób:
Może to się wydawać zaskakujące, ale bywa, że obgryzanie paznokci jest też efektem niedoborów niektórych witamin oraz składników mineralnych takich jak miedź, żelazo, wapń czy krzem. Warto wówczas uzupełnić te niedobory poprzez zwiększenie spożycia warzyw i owoców na co dzień. Włącz do diety pestki dyni, których zielona skórka zawiera miedź (a przy okazji ich skubanie jest czynnością zastępczą, zajmującą usta i dłonie).
Krzem znajduje się w dużych ilościach w skrzypie polnym. Możesz wybrać ziele skrzypu do parzenia lub suplementy zawierające skrzyp, a także cynk i biotynę, które mają wpływ na kondycję skóry, włosów i paznokci. Godny polecenia jest ponadto sok z młodej pokrzywy, także bogaty w krzem i żelazo.
Warto dodatkowo zadbać o szybszy wzrost i polepszenie jakości płytki paznokciowej. Szczególnie wartościowe będą tu zielone warzywa i owoce, jajka, ryby morskie, wątróbka (ze względu na zawartość żelaza), cebula, ogórki, szparagi (dzięki zawartej w nich siarce, która przyspiesza wzrost paznokcia).
Niestety nie zawsze udaje się samodzielnie pozbyć nałogu. Wówczas warto udać się do specjalisty – psychoterapeuty. W leczeniu obgryzania paznokci zastosowanie znajduje programowanie neurolingwistyczne, psychoterapia, niekiedy potrzebne jest również wsparcie farmakologiczne.
Jeśli chodzi o programowanie neurolingwistyczne, w przypadku obgryzania paznokci sprawdza się metoda zwana Swish Pattern. Zakłada ona, że nawyki, których chcesz się pozbyć, to pewne utarte schematy, które przyjmują postać wyrobionych ścieżek neuronalnych. Każdy spośród tych schematów można zmodyfikować za pomocą określonych ćwiczeń.
W leczeniu onychofagii stosuje się też terapię behawioralną, na którą składają się dwa zasadnicze etapy:
Terapia behawioralna może być łączona z farmakoterapią (środkami antydepresyjnymi), a także z innymi metodami, np. hipnoterapią.
Obgryzanie paznokci bywa nawykiem trudnym do przezwyciężenia. Zacznij od uświadomienia sobie, co jest bezpośrednim bodźcem do obgryzania paznokci czy skórek i dobierz metodę, która ma największą szansę powodzenia w twoim przypadku. Jeśli nawyk jest zakorzeniony zbyt głęboko – nie wahaj się szukać pomocy u specjalisty! Naucz się także panować nad stresem, gdyż to on często jest motorem tego rodzaju nawyków.
Bibliografia:
L. Jantas, „Onychofagia – czyli nawykowe obgryzanie paznokci”, Onychofagia – czyli nawykowe obgryzanie paznokci – Medycyna Polska, dostęp 31.01.21.
