Cesarskie cięcie polega na nacięciu powłok brzusznych i wydobyciu dziecka z łona matki przez ginekologów. Niekiedy już na etapie ciąży wiadomo, że poród naturalny nie wchodzi w grę i konieczna będzie interwencja chirurga. Jednak w innych sytuacjach przyszła mama ma do czynienia z nagłym cięciem cesarskim podczas porodu. Dzieje się tak między innymi wtedy, gdy występuje bezpośrednie zagrożenie życia mamy lub dziecka.
Cesarskie cięcie – jak wygląda?
Wyróżnić można kilka różnych rodzajów porodu, a wśród nich znajduje się cięcie cesarskie. Polega ono na rozcięciu powłok brzusznych i macicy w okolicach szyjki i trzonu oraz wyjęciu dziecka z jamy brzusznej. Na samym początku operacji stosuje się znieczulenie wskazane przez anestezjologa. Kolejnym etapem jest cewnikowanie pęcherza moczowego, dzięki czemu nie stanowi przeszkody podczas wydobywania dziecka. Następnie skóra kobiety na brzuchu zostaje zdezynfekowana, a lekarz wykonuje przecięcie na długość ok. 15 cm. Procedura kończy się zaciśnięciem pępowiny i wydobyciem łożyska. Na koniec chirurg zszywa macicę i inne struktury.
Znieczulenie w cesarskim cięciu
Poród przez cesarskie cięcie wykonuje się w znieczuleniu. Wyróżnić można kilka jego rodzajów. Najczęściej wybierane jest znieczulenie podpajęczynówkowe. Pozwala ono na zachowaniu pełnej świadomości pacjentki, ale bez odczuwania bólu w dolnej części ciała. Ruchomość w nogach wraca dopiero po 4-6 godzinach od zakończonego zabiegu. Znieczulenie zewnątrzoponowe najczęściej stosowane jest w przypadku naturalnego porodu. Niekiedy lekarz uznaje, że konieczne jest znieczulenia ogólne – ma to miejsce w przypadku masywnego krwotoku, problemów pacjentki z krzepliwością krwi, dyskopatią kręgosłupa lub jeśli występuje innego rodzaju zagrożenia dla zdrowia i życia matki lub dziecka.
Poród naturalny a cesarskie cięcie – jak się przygotować?
Przygotowanie do porodu siłami natury oraz do cesarskiego cięcia praktycznie niczym się nie różnią. Nieco inna jest jednak rekonwalescencja kobiety w zależności od rodzaju porodu. W przypadku cesarskiego cięcia, które wykonywane jest w znieczuleniu, rodząca po operacji powinna leżeć około 12 godzin, ponieważ zbyt wczesna pionizacja może wiązać się z występowaniem bólów głowy. Kobiecie w trakcie zabiegu zakładany jest cewnik, który zdejmuje się po 24 godzinach. Pobyt pacjentki w szpitalu może trwać nawet 3-4 doby. Natomiast po naturalnym porodzie można już wstać po 3 godzinach, a pobyt w szpitalu trwa zaledwie dwie doby.
Wskazania do cięcia cesarskiego
Wskazania do wykonania cięcia cesarskiego są wyraźnie określone przez Polskie Towarzystwo Ginekologów i Położników. Są to m.in.: duża masa dziecka, nieprawidłowe ułożenie w macicy, konflikt serologiczny, wady płodu czy nieustabilizowana cukrzyca ciążowa. Cesarskie cięcie jest wykonywane w przypadku ciąży mnogiej, patologii kręgosłupa u matki czy przebytych operacji macicy. Choroby płuc matki, stan przedrzucawkowy, poważne wady wzroku, choroby przenoszone drogą płciową także są wskazaniem do przeprowadzenia operacji, podobnie jak ciąża bliźniacza jednokosmówkowa.
Jak wygląda połóg?
Powrót do zdrowia zarówno po porodzie naturalnym, jak i cesarskim cięciu wymaga sporo czasu. Według Polskiego Towarzystwo Ginekologicznego połóg powinien trwać około 6-8 tygodni. W tym czasie należy szczególnie dbać o bliznę po cesarce. Tradycyjne szwy zostają usunięte po kilku dobach, natomiast rozpuszczalne nawet po kilku miesiącach. Rekonwalescencję pooperacyjną mogą wspierać leki przeciwbólowe oraz witaminy.
Ile trwa cesarskie cięcie?
Zazwyczaj cięcie cesarskie trwa około 30-40 minut. Najwięcej zależy od ryzyka powikłań oraz tego, czy ciężarna przeszła już wcześniej jakieś operacje w obrębie jamy brzusznej. Nacięcie poprzeczne skóry i wyjęcie dziecka z jamy macicy zazwyczaj trwa kilka minut. Dalszy czas trwania zabiegu to głównie zszywanie poszczególnych struktur i tkanek. Cały proces może się przedłużyć, jeżeli doszło do komplikacji, na przykład krwotoku bądź uszkodzenia pęcherza moczowego lub moczowodów. W takiej sytuacji noworodek znajduje się na oddziale położniczym pod opieką neonatologa i położnej lub ojca bądź innej bliskiej osoby.
Cesarskie cięcie – ewentualne powikłania
Cesarskie cięcie to zabieg, który zawsze wiąże się z pewnymi utrudnieniami, a nawet ewentualnymi powikłaniami. Między innymi opóźniony jest kontakt matki i dziecka „skóra do skóry”. Pacjentka może mieć też problemy z karmieniem piersią. Niekiedy dochodzi do zakażenia blizny i kolejnych tkanek – wtedy rana staje się obrzmiała i zaczerwieniona lub sączy się z niej wydzielina. Innymi z powikłań są zrosty na brzuchu kobiety, które powodują duży dyskomfort. Bywają nawet wskazaniem do leczenia operacyjnego.
Cięcie cesarskie czy poród naturalny – co jest lepsze?
Wiele pacjentek zastanawia się, która metoda jest lepsza – cesarskie cięcie czy poród siłami natury. To pierwsze w dalszym ciągu wiąże się z pewnym ryzykiem, dlatego lekarze uważają, że poród naturalny jest bezpieczniejszy. Jego najważniejsze zalety to możliwość aktywnego uczestniczenia w zakończeniu ciąży oraz lepsze przystosowanie się dziecka do nowego środowiska życia. Wadą jest natomiast długa akcja porodowa i towarzyszący jej ból.
Cesarka na życzenie
W naszym kraju obecnie pacjentki nie mogą same podjąć decyzji o przeprowadzeniu cesarskiego cięcia, ze względu na możliwość wystąpienia powikłań. O tym, jak będzie wyglądał poród, zawsze decyduje lekarz, zważywszy na wskazania medyczne.
Cesarskie cięcie to chętnie wykorzystywany sposób przyjścia na świat dziecka. Warto jednak pamiętać, że decyzja, czy taki zabieg przeprowadzić, podejmowana jest ostatecznie przez lekarza, dla którego priorytetem jest troska o życie i zdrowie matki oraz nowo narodzonego dziecka.
