Blizny po samookaleczeniu nie zawsze łatwo ukryć pod ubraniem. Rozpoczęcie terapii psychologicznej lub psychiatrycznej pozwoli uporać się z problemem samookaleczania się, natomiast pozostają jeszcze blizny, które zazwyczaj wiążą się z bolesnymi wspomnieniami. Do samookaleczeń najczęściej dochodzi u dzieci i młodzieży. Osoby młode często nie są bowiem w stanie poradzić sobie z otaczającymi ich problemami. Tego rodzaju zachowania niosą za sobą nie tylko poważne problemy psychiczne ale również blizny po samookaleczeniu, które mogą oszpecać ciało. Warto się ich pozbyć nie tylko ze względów estetycznych ale również po to, by zupełnie pozostawić za sobą te przykre i bolesne doświadczenia.
Jak powstają blizny po samookaleczeniu?
Blizny po samookaleczeniu powstają na skutek zadanych ran w następstwie których dochodzi do uszkodzenia skóry właściwej. Jest ona zastępowana przez tkankę łączną włóknistą. W przypadku samookaleczeń do powstawania ran, a w konsekwencji blizn, najczęściej dochodzi przy użyciu żyletki i innych ostrzy, na przykład noża. Rany zazwyczaj są zadawane na nadgarstkach, ramionach, przedramionach i udach. Blizny powstałe w wyniku samookaleczania się mogą mieć różną wielkość oraz głębokość. W ich usuwaniu stosuje się podobne metody, a jak na przykład w przypadku usuwania blizn pooperacyjnych.
Sposoby usuwania blizn po samookaleczaniu
Sposób usuwania blizn po samookaleczeniu zależy przede wszystkim od rodzaju blizny i głębokości uszkodzenia skóry. Jeśli blizny są dość małe i płytkie wystarczające może okazać się zastosowanie jednego z zabiegów medycyny estetycznej, na przykład terapii karboksylowej czy peelingu chemicznego. Natomiast większe i głębsze blizny wymagają silniejszej interwencji – głównie zastosowania lasera, a nawet mogą wymagać przeszczepu skóry.
Usuwanie blizn po samookaleczeniu przy pomocy zabiegów laserowych
Leczenie laserowe blizn po samookaleczeniu najczęściej zalecane jest w przypadku większych blizn i głębszego uszkodzenia skóry. Jednocześnie jest to bardzo skuteczna metoda na pozbycie się tych nieestetycznych niedoskonałości. Podczas zabiegów laserowych, które są całkowicie bezpieczne, wykorzystywany jest sprzęt najnowszej technologii, który pozwala maksymalnie precyzyjnie skierować wiązkę światła do skóry właściwej i tkanki podskórnej w miejscu, w którym znajduje się blizna. Pozwala to na regenerację i odbudowę uszkodzonej skóry.
W trakcie zabiegu w miejscu blizny dochodzi do ponownego uszkodzeń skóry, jednak uszkodzenia te są zdecydowanie mniejsze w porównaniu z pierwotnymi. Następnie dochodzi do stymulacji procesu odbudowy skóry, a ponadto do pobudzenia produkcji kolagenu, który naturalnie odpowiada za jędrność i elastyczność skóry. Już po pierwszym zabiegu z wykorzystaniem lasera blizny stają się mniej widoczne, natomiast ich całkowite usunięcie może wymagać serii składającej się z kilku lub kilkunastu zabiegów w zależności od grubości i głębokości blizny.
Usuwanie blizn powstałych na skutek samookaleczenia jest w zasadzie zabiegiem całkowicie bezinwazyjnym i niemal bezbolesnym. W trakcie zabiegu można odczuwać lekki dyskomfort spowodowany odczuwaniem pieczenia lub mrowienia w miejscu, na które kierowana jest wiązka światła emitowana przez laser. Dla zapewnienia sobie większego komfortu podczas zabiegu można poprosić o zastosowanie środka znieczulającego w postaci maści lub kremu. Najnowocześniejsze lasery posiadają również możliwość kierowania chłodnego powietrza w trakcie zabiegu na miejsce, na które skierowany jest laser.
Przed przystąpieniem do zabiegu należy skonsultować się z lekarzem, by przede wszystkim określić długość serii. Ponadto warto już wcześniej dowiedzieć się na jakie efekty można liczyć. Dodatkowo trzeba pamiętać, że całkowite usunięcie blizn lub zmniejszenie ich widoczności zależy od takich czynników jak wiek osoby poddającej się zabiegowi, głębokość i wielkość blizn, ich umiejscowienie, stopień starzenia się skóry oraz stopień starzenia się samej blizny, bowiem stare blizny są trudniejsze w leczeniu w porównaniu z bliznami stosunkowo świeżymi.
Samookaleczanie się to problem, który może dotknąć w zasadzie każdego, niezależnie od wieku lub płci. Jednak zdecydowanie częściej problem ten obserwuje się u dzieci i młodzieży. Może on pojawić się na skutek traumatycznego pojedynczego doświadczenia lub być skutkiem długotrwałego stresu. Niezależnie od przyczyny osoba zmagająca się z tym problemem wymaga opieki psychologa, psychoterapeuty lub psychiatry.
