Poznaj przyczyny depresji poporodowej
Depresja poporodowa, jak sama nazwa wskazuje, ma ścisły związek z narodzinami dziecka. Najczęściej daje o sobie znać między 1. a 6. miesiącem po porodzie. Czynnikiem sprawczych choroby jest wcześniejsze występowanie zaburzeń nastroju (zaburzeń depresyjnych, lęków), a także skłonności rodzinne. Do rozwoju depresji poporodowej może przyczynić się też:
- zła relacja z ojcem dziecka,
- samotne macierzyństwo,
- brak wsparcia ze strony rodziny,
- problemy finansowe,
- niska samoocena,
- nieplanowana/niechciana ciąża,
- trudny przebieg ciąży,
- wcześniejsza strata ciąży lub urodzenie martwych dzieci,
- ciąża w młodym wieku,
- strach przed porodem/traumatyczny poród.
Jakie są objawy depresji poporodowej?
Depresja poporodowa objawia się smutkiem, przygnębieniem i apatią. Kobiety często odczuwają silny stres związany z opieką nad małym dzieckiem, uważają się za złe matki, towarzyszy im ciągłe (nieuzasadnione) poczucie winy. Często kobiety odczuwają ogromną presję (narzuconą m.in. przez media, reklamy), iż powinny idealnie radzić sobie z wszystkimi obowiązkami dnia codziennego, a jakiekolwiek porażki na tym polu wywołują frustrację.
Depresja poporodowa może mieć wiele obliczy, jednak zawsze chorobie towarzyszy chwiejność emocjonalna. Niektóre pacjentki wykazują nadmierną opiekuńczość w stosunku do niemowlęcia, inne z kolei są do niego wręcz wrogo nastawione i niechętnie zajmują się potomstwem. Mogą też cierpieć z powodu bezsenności lub zmagać się z nadmierną sennością. Do objawów depresji poporodowej zaliczana jest też:
- utrata łaknienia lub nadmierny apetyt,
- problemy z koncentracją,
- brak energii,
- napady paniki,
- trudności w podejmowaniu decyzji,
- drażliwość,
- zamartwianie się,
- przekonanie, że dziecko sprawia większe trudności w opiece, niż inne dzieci.
Niestety u części matek występują myśli samobójcze.
Warto podkreślić, że nieleczona depresja poporodowa może doprowadzić do niekorzystnych zmian w relacji matka-dziecko, matka-ojciec, odbić się bardzo negatywnie na sytuacji całej rodziny, a w dalszej perspektywie zaburzyć rozwój potomstwa.
U jednej na 500/1000 kobiet z depresją poporodową rozwija się psychoza poporodowa, która odbiera umiejętność realistycznej oceny otoczenia, relacji z innymi i samej siebie. To poważne zaburzenie psychiczne, które stanowi zagrożenie zarówno dla matki, jak i nowo narodzonego dziecka. Wymaga szybkiego i intensywnego leczenia (choroba ta jest w pełni wyleczalna).
Sposoby na depresję poporodową. Jak odzyskać równowagę psychiczną?
Przy podejrzeniu depresji poporodowej warto zgłosić się do lekarza rodzinnego lub bezpośrednio lekarza psychiatry. Dobrym rozwiązaniem będzie też wizyta u psychologa. Przydatnym narzędziem przesiewowym jest Edynburska Skala Depresji Poporodowej (Edinburgh Postnatal Depression Scale). Wynik testu, który składa się z 10 pytań, pozwala z dużym prawdopodobieństwem ocenić, czy kobieta ma depresję poporodową. Uzyskanie 12-13 punktów na 30 możliwych jasno sugeruje rozwój choroby u pacjentki.
W przypadku łagodnej postaci choroby zwykle wystarczy psychoterapia, wsparcie psychologiczne. Przy nasilonych stanach depresyjnych wdraża się również leki antydepresyjne. Najcięższe przypadki wymagają hospitalizacji.
Niestety połowa kobiet doświadczających depresji poporodowej nie zgłasza się do lekarza. Jeśli czujesz się gorzej po porodzie, nie wahaj się poprosić o pomoc specjalistę. Niezbędnik Młodej Mamy to miejsce, w którym możesz znaleźć mnóstwo cennych informacji zarówno dla matek, jak i kobiet w ciąży.
